Duygular Adası |
Aşk, adada kalan son duygu olmuş. Çünkü mümkün olan en son ana kadar beklemek istemiş. Ada neredeyse battığı zaman; Aşk, yardım istemeye karar vermiş.
Zenginlik, çok büyük bir teknenin içinde yakından geçmekteymiş. Aşk:
- Zenginlik! Beni de yanına alır mısın?
Zenginlik:
- Hayır, alamam! Teknemde çok fazla altın ve gümüş var, senin için yer yok!
Aşk, çok güzel bir yelkenlinin içindeki Kibir’i fark etmiş.
- Kibir, lütfen bana yardım et!
Kibir:
- Sana yardım edemem Aşk! Sırılsıklamsın ve yelkenlimi mahvedersin!
Üzüntü yakınlardaymış… Aşk ona da seslenmiş:
- Üzüntü, seninle geleyim...
- Of, Aşk! O kadar üzgünüm ki; yalnız kalmaya ihtiyacım var!
Mutluluk da oralardan geçmekteymiş ama o kadar mutluymuş ki Aşk'ın yardım çağrısını duymamış bile. Aşk, birden bir ses duymuş:
- Gel Aşk! Seni yanıma alacağım!
Bu Aşk'tan daha yaşlıca birisiymiş. Aşk o kadar şanslı ve mutlu hissetmiş ki kendini onu yanına alanın kim olduğunu öğrenmeyi akıl edememiş. Yeni bir kara parçasına vardıklarında; Aşk'a yardım eden yoluna devam etmiş. Ona ne kadar borçlu olduğunu fark eden Aşk, Bilgi'ye sormuş:
- Bana yardım eden kimdi?
- O, Zaman’dı diye cevap vermiş Bilgi.
- Zaman mı? Neden bana yardım etti ki? diye sormuş Aşk.
Bilgi gülümsemiş:
- Çünkü sadece Zaman, Aşk'ın ne kadar büyük olduğunu anlayabilir!
0 yorum:
Yorum Gönder